Greenpeace hield open dag op het schip “Sirius”. Bij mijn uitnodiging aan Casper voor een bezoek hield hij meteen de boot af. Leek hem niks. Bij navraag veroordeelde hij het gedrag van de actievoerders. Ze spoten zeepsop op de milieu-onvriendelijke schepen en daar kon wel eens iemand uitglijden en zijn been breken.
Dezelfde Casper geniet van digitale vechtspelen en oorlogstuig.
Na wat morele druk, bezweek hij. “Om oma een plezier te doen.” Zo eet je van twee walletjes: je geeft niet zo maar toe en je haalt een wit voetje.
Het pontje naar de NDSMwerf, waar de Sirius ligt afgemeerd, voer langs een oude Russische onderzeeër.
Dat was nog eens genieten. Het was etenstijd en we waren de enige bezoekers. Om de 2, 3 meter stonden vrijwilligers. Casper vuurde zonder ophouden vragen op ze af, leverde kritiek en poneerde: “Mijn vader zegt: “als je kind bent, moet je voor het milieu zijn, als je volwassen bent voor de economie.”
Geschokt reageren de milieubeschermers. Dus nuanceer ik: “Hij legde uit dat het vaak zo is, maar zei niet dat hij het goed vond.” Per slot van rekening waren we nog maar aan het begin van de rondleiding.
Langzaam wijzigt Casper zijn mening over doel en middelen. Na rijp beraad besluit hij 3 september mee te gaan om de minister namens de kinderen een protest aan te bieden.
Hij gaat medestanders werven op het dagkamp. Hij is enthousiast, gretig en kritisch. We besluiten dat we allebei een heerlijke middag hebben gehad.