Bij de kassa lagen de gereserveerde kaartjes voor het kinderconcert van 14.00 uur niet klaar. Wel kon ik tickets krijgen voor voor de uitvoering van 15.30 uur.
Het was prachtig weer en het zonovergoten Museumplein lag op ons te wachten. Eerst maar eens op een terras wat gegeten en gedronken. Dan op weg naar de half-pipe. Sarah en Sophie bekeken argwanend de skaters.
Heel voorzichtig waagden zij zich op het staal. Langzamerhand kregen zij er lol in. Ze onwikkelden een techniek om naar boven te rennen en op hun jas weer naar beneden te roetsen.
Toen ontdekten zij een mozaïek van stalen tegels, die je al stampend en springend muziek kon ontlokken. Stralend componeerden zij.
Het concert heette “Met je ogen dicht“. Het thema van de voorstelling was blind zijn. Twee musici, de pianisten, waren blind. Twee mimespelers en een verteller leiden de kinderen een nieuwe wereld in. Als je niet kunt zien, maak je geluidsfoto’s, voelfoto’s en reukfoto van de wereld om je heen.
Sophie ontpopt zich als een strenge juf voor Sarah. Als Sarah naar de harp op het Concertgebouw kijkt, stapt ze per ongeluk in een kuil. Sophie vindt het nodig om te zeggen:” Uitkijken waar je loopt hoor.”
Srah en ik pogen haar duidelijk tye maken dat vriendinnen onder elkaar dat niet doen, maar of Sophie het begrijpt….?
Na afloop krijgen de kinderen een braiile-alfabet. Sarah wil het niet mee naar huis nemen. Het blijft onduidelijk waarom
