Kerstmis

In de Duif, de kerk op de Prinsengracht, is een kindermis voor Kerst. Ik nodig Sarah uit om met me daarheen te gaan. Ze is inder de indruk van de religiositeit van een schoolvriendin. “Maar jij gelooft toch niet in God, waarom wil je dan met mij naar de kerk?” “Nou, ik ga toch ook met je naar de bios en zo?” “Oh, maar na afloop geloof je dus wel in God!”
“Jammer meisje, maar ik heb heel veel jaar daarover nagedacht, ik verander maar niet.”

We gaan de grote deuren binnen, Even is ze onder de indruk van de hoge ruimte en blijft staan.
In de kerk zitten een aantal kinderen op de trappen naar het altaar. Verder staan er stoelen. Ze trekt gedecideerd haar hand uit de mijne en loopt naar de trap. Nee, ze wil niet bij me zitten. Ze vindt me wel terug.

Dan hangt ze haar zelfgemaakte wens in de wensboom. Na een prachtig beeldend verteld kerstverhaal, nodigt de pastor kinderen uit om hun wens te komen voorlezen. Eén handje omhoog, dat van Sarah.
Zonder schroom pakt ze haar kaart aan en leest in de micofoon de tekst.
Dan laat ze zich bedanken. Geen kind volgt haar voorbeeld.