Hoewel Casper zijn tijd graag achter de computer en voor de televisie doorbrengt, hebben we hem toch overgehaald om met mij 2 dagen naar Nijmegen te gaan.
Ik wilde hem graag het Afrikamuseum en het museum Orientalis laten zien.
Ondanks zijn scepsis boeiden de tentoonstellingen hem. De logistiek was een puzzel. Beide musea liggen een eindje buiten Nijmegen en geen mogelijkheid tot openbaar vervoer. Tot overmaat van optimisme had ik een bed and breakfast gevonden in Persingen. Een mooie oude boerderij midden in het natuurschoon.
Om de lange treinreis te korten had ik een draagbare CD speler gekocht en van Amsterdam tot Nijmegen heb ik tegen een beurtelings lachend, bezorgd en verbaasd gezicht aangekeken. Geen idee waar deze gelaatsuitdrukkingen op gebaseerd waren.
Op het station stond de bestelde regiotaxi prompt op tijd klaar en bracht ons naar Berg en Dal.
Om twee uur stond een reis door Afrika op het programma en Casper bleek de enige reisgenoot. Met een paspoort en een goed geinformeerde reisleidster gingen we op weg naar voorwerpen uit verschillende landen en culturen. Enthouisiast deed hij mee, beantwoordde de vragen en vertelde over Jordanie en Egypte.
Daarna onder een zonovergoten hemel een tocht langs de nagebouwde dorpen. Met mijn camera maakte hij daar opnamen van.
Ik had met Paulina, mijn nep-kleindochter die in Nijmgen studeert afgesproken om wat te eten en die bracht ons naar een studentenkroeg.
Casper totaal niet verlegen informeert even of ze wel opschieten, want we verwachten een taxi.
Hierna bracht de bestelde regiotaxi ons weer naar Nijmegen en met de bus naar Persingen. Een kapitale boerderij met een ideologie. Onbespoten fruit, verse eieren en zelfwerkzaamheid. In een grote koelkast stond brood en beleg gemerkt met het kamernummer. We sliepen in de opkamer, een royale ruimte.
In die wildvreemde keuken, waar nog een paar andere gasten zaten, bood Casper meteen aan om voor hem en mij een kopje thee te zetten. Hij opende geroutineerd kastjes. Bij het electrische fornuis riep hij even mijn hulp in “Die is namelijk uit jouw tijd.”
We slapen in de opkamer onder de balken. Als ik ga douchen en in de keuken kom, heeft Casper de tafel gedekt en koffie in een ouderwets apparaat gemaakt.
Dan kondigt hij aan dat hij naar huis wil, hij mist de computer. Na enig overleg ( we zijn nu zo dichtbij) zwicht hij en gaat nog mee naar museum Orientalis. Ik beloof dat we er geen hele dag van gaan maken. Hier komt de Valys ons ophalen en zet ons bij de ingang af,.
En daar wacht een grote verassing: er zijn Romeinse weken. We lopen de Via Orientalis en Casper straalt.”Daar wou ik eerst niet heen!”
