Als Casper de telefoon opnam, meldde hij zich met “ja”. Op mijn vraag wie ik aan de lijn had, noemde hij pas zijn naam. Hoewel hij begreep dat zijn antwoord niet erg adekwaat was, lukte het hem niet het anders te doen.
Wellicht was de (geringe) spanning al genoeg om dicht te klappen.
Sinds vorige week krijg ik “Casper Fransen” te horen als ik opbel.
Op mijn enthousiasme en prijzen reageert hij ” OK. Omajan.”
Lenie en Wim brachten gisteren een CD met de foto’s van de vakantie in Schotland. Storm heeft daarna bij ze gelogeerd. Lenie had met hem afgesproken dat ze 7.00 uur een christelijke tijd vond om op te staan. Toen hij om 6.43 aan haar bed kwam, herinnerde ze hem aan die afspraak.
Hoofdschuddend zei hij” Ik ga toch niet voor 17 minuten weer naar bed!”