Huub, een vriend van me, woont hier een poosje en ook Storm komt een weekend logeren. Zaterdagmorgen besluiten ze mijn fiets weer gebruiksklaar te maken en gaan samen aan het werk.
Storm geniet, mannen onder elkaar en Omajan moet vooral uit de buurt blijven.
Verder gedraagt hij zich voorbeeldig, eet met mes en vork zonder knoeien en zeuren zijn bord leeg. Hij geeft gevat commentaar als we iets niet nauwkeurig genoeg formuleren.
“Gaat het” vraag ik als ik iets aanreik. “Het is gegaan, zoals je ziet, Omajan”
Hij gaat met Huub mee boodschappen doen, geeft aanwijzingen over de zaken die hij graag eet. Ze kopen nieuwe pantoffels en hij neemt voor Casper ook een paar mee. “Gewoon één maat groter dan de mijne”
Bij het bloemen kopen, gaat het mis. Huub zoekt kersenbloesem uit en Storm vindt het maar niks. “Kale takken” moppert hij en gaat in de boosstand.
Pas wanneer ik thuis heel enthousiast ben, komt er weer een lachje.
