Omdat Lajos, de au-pair, in Hongarije is gebleven (zijn vader is gestorven), ben ik vandaag de hele dag in de Noordhollandstraat.
Sarah wordt door een mede-moeder uit school thuis gebracht, want ik heb bij een aanrijding mijn kniebanden verrekt.
Meelevend vraagt ze of ik nog pijn heb en deelt mee dat ook zij gewond is. Gefascineerd kijkt ze toe als ik een ijscompres op mijn knie leg en concludeert dat ze dat ook aan haar moeder gaat vragen voor haar pijn.
Ze annonceert nog wel dat ze moet plassen of poepen, maar regelt dat vervolgens zelfstandig. Wel mag ik haar billen vegen.
Het is haar duidelijk dat spelletjes aan spelregels gebonden zijn en mijn beurt , jouw beurt houdt ze feilloos in de gaten.
Als ik haar aanbied om de stickers, die ze wil opplakken, los te maken, weigert ze beledigd. ” Ik kan het zelf, gewoon even vouwen”
In de zandbak speelt ze voor het eerst echt samen, met Amanda, het overbuurmeisje. Ze overleggen en spreken iets af.
Tot nu toe scharrelde en schepte ze altijd alleen in de zandbak.
Ook Storm vertoont ineens “groot” gedrag. We zijn buiten en hij heeft honger. Ik heb geen sleutel van de achterdeur en moet dus om het blok lopen naar de voordeur. De trap is met die knie nogal een obstakel.
Dan heeft Storm de oplossing, hij gaat zelf rijstwafels maken. Geheel op eigen initiatief maakt hij voor alle buitenspelende kinderen een belegde rijstwafel klaar en komt dat zonder vallen en brokken op een plank brengen.
Na het eten maakt hij voor iedereen koffie, weet dat Chaja en ik melk in onze koffie willen en loopt met een beker hete koffie tot aan de rand gevuld zonder morsen van de keuken naar de bank.
En …. Casper heeft vandaag voorgelezen. Hij heeft een boekje van Wopke te leen.
En… zijn vader en moeder mogen het horen. Hij roept:”Pappa kom beneden, Omajan heeeft me leren lezen.” Ik moet slikken
om mijn tranen in te houden.
Na het eten laat hij zijn moeder horen wat hij kan en dan… vraagt hij mij of hij nog even door mag lezen, stil voor zichzelf.
Eigenlijk moet de vlag uit!