Sarah logeert twee nachtjes hier. Alsof ze hier dagelijks komt, stevent ze op de dingen af, die ze wil hebben of die ze wil doen.
De dame weet wat ze wil, als ze iets niets wil, gaan de armpjes stevig voor haar borst over elkaar, klemt ze haar lipjes samen en fronst haar wenkbrauwen.
Zodra ze een keel opzet, verordonneer ik:”Huilen op de gang.” Snikkend zegt ze: “Jarah niet huilen, ik wil pate”. Nou dan zijn we het eens.
Casper spaart voor een gameboy, hij belt me en vraagt hoe groot mijn verzameling is. Op mijn antwoord “achthonderd tachtig olifantjes”, biedt hij aan ze te komen poetsen.
Even later belt Storm: “Omajan. ik kom Casper wel helpen, dat is veel te veel. En dan krijgen we wel pauze, we werken niet de hele dag. In de pauze eten we dan.”
Zonder opleiding kan hij naar de vakbond.