Storm raakt in boze paniek als ik probeer hem strategieën te leren om minder fouten in “moeilijke” woorden te maken. Hij is tijdens ons wekelijkse uurtje op school niet tot enige actie bereid. Maar als ik hem voorstel om dan dit schooljaar maar af te sluiten, straalt hij me tegen : “Nee hoor, ik wil juist graag dat je komt!”
Casper is afgelopen vrijdag voor de laatste keer dit schooljaar geweest. Hoewel hij het een opgave vindt om op vrijdag na een schoolweek nog hierheen te komen – en dat niet onder stoelen of banken steekt – heeft hij deze keer moeite weg te komen.
“Kan ik nog even blijven?” Na mijn toestemming stelt hij voor om te blijven eten.
Sarah zit tevreden aan de ontbijttafel. “Ik voel me echt op mijn gemak” glundert ze. Ik maak een vlechtje in haar lok, opdat die niet zo voor haar ogen hangt. “Bij jou gebeurt er altijd iets leuks. ”