Voor vandaag had ik kaartjes gereserveerd voor een kinderconcert in het Concertgebouw: “met je ogen dicht.”
Het thema speelt rond twee blinde pianisten. Twee mimespelers laten de luisteraars kennismaken met de wereld van blinden. Blinden maken foto’s in hun hoofd, luisterfoto’s, voelfoto’s, ruikfoto’s. Een prachtige muzikale omlijsting van een cello en de piano’s. Sarah en Sof krijgen een velletje braille mee, maar eigenlijk wil Sarah dat niet mee naar huis nemen.
In het begin liep er van alles mis. De kaartjes die ik besteld had, lagen niet klaar. Dus nam ik kaartjes voor de eerstvolgende uitvoering twee uur later. Die uren hebben we op het museumplein doorgebracht.
Eerst op een terras, heerlijk weer namelijk, daarna bij de half-pipe. Sarah en Sophie begonnen een beetje schuchter, maar binnen de kortste keren renden ze omhoog, trokken zich op en gleden op hun jassen gillend naar beneden.
Vooral Sophie vertoont meidengedrag :” Tirza zegt dat ze je vriendinnetje niet meer wil zijn.”
Verder baast Sophie nogal over Sarah, Sarah stapt -kijkend naar twee spelende jongens- in een kuiltje: “Je moet wel kijken waar je je voeten neerzet.” “Je mond zit vol ijs, je knoeit wel erg hoor!”.
Met mijn opmerking dat Sarah volwassenen genoeg heeft die haar corrigeren, kan ze niet echt uit de voeten.
Als ze het weer doet en mijn opgetrokken wenkbrauwen ziet, zwijgjt ze bedremmeld.
Met rode konen zijgen Sarah en Sohie neer bij een ijskraam. Sara zietr er beeldschoon uit met die blossen