Met Storm en Max, een vriendje dat pianoles heeft, ga ik voor een kinderconcert naar het Concertgebouw. Casper heeft bedankt. Daar heeft hij nou echt geen interesse in.
Veel gestoei onderweg en Storm is extra druk om indruk op Max te maken.
Na het derde verzoek om er mee op te houden, pak ik Storms arm hardhandig beet en trek hem opzij. Laat nou net op dat moment een mijnheer proberen hollend te passeren om de tram te halern, hij botst tegen Storm, die op de grond tuimelt. Diepe verontwaardiging in zijn ogen, ik bied mijn verontschuldigingen aan, eerst aan de man en dan aan Storm. Met een knikje van genade accepteert hij mijn sorry.
We zijn vroeg en gaan even iets drinken bij Keyzer, het generoveerde, vermaarde etablissement naast het Concertgebouw. Veel glanzend hout, pluche kleedjes, gepoetst koper en kroonluchters.
Storm wil ook iets eten en kiest chocoladetaart. Hij drinkt met grote teugen zijn Fanta. Ik raad hem aan wat te bewaren. Van zo’n taart krijg je immers dorst. Met zijn blik strak op mij gericht drinkt Storm triomfantelijk zijn glas leeg.
In het restaurant en de zaal wil hij fotograferen, kiest mij en Max als onderwerp en de grote kroonluchter.
Het is een fascinerend concert, 4 pianisten, die naast piano mime spelen, acteren en in alle standen muziek maken.
