Storm en ik gaan samen naar Wopke, de logopediste. We hebben een afspraak: hij zal meewerken. Als de frustratie hem dreigt mee te slepen, gaat hij zijn neusbeen tussen duim en wijsvinger even dichtknijpen.
“time-out!” Dan moeten wij hem 10 seconden met rust laten.
Geen enkele keer heeft hij dat gebaar nodig tijdens de les en werkt geconcentreerd aan de oefeningen. Wopke prijst hem de hemel in. “Je bent al verder dan Casper op die leeftijd.”
Onderweg naar de tram humt hij naast me. “Dan ga ik Casper voorbij. Welja, droom maar lekker verder hoor! Ik beter dan Casper!”