Wopke, de logopediste, heeft gevraagd of ik met Storm thuis wat wil werken.
Hij wil dat het liefst op school en dat mag wat mij betreft. Deze week kan dat niet. Op woensdag staakt namelijk het openbaar vervoer, dus stel ik voor het dinsdag te doen, nu ik er toch ben. Storm weigert heel boos en is onaanspreekbaar. Ik trek hem naar me toe, hij accepteert dat en in zijn oor fluister ik: “Het is dat je mijn kleinkind bent. Bij een leerling was ik al opgestapt.” Dat maakt hem nog kwader. ” Nu doe ik het helemaal niet, ik wil als een normaal kind behandeld worden.”