Vandaag ben ik bij Storm op school om met hem te lezen. Gisteren is hij boos en teleurgesteld uit de voetbalwedstrijd bij de sportinstuif gestapt. “Dat is de tweede keer deze week dat ik uit het team ben gezet.” Hij is zelf weggelopen en ik probeer te achterhalen wat er is gebeurd. “Ze hebben gezegd dat ik een slechte keeper ben en met hun gezichten laten merken dat ik weg moest.” Hij is daar vast van overtuigd en praten helpt niet.
Vandaag kom ik er op terug. Ik vertel dat ik zo onder de indruk ben van zijn lichaamsbeheersing. Hij hinkelt op zijn ene been een keer over de lengte van de gymzaal en op het andere terug. Als enige lukt het hem zonder fouten.
Casper molenwiekt wat af, zijn armen en benen gaan alle kanten uit.
Samenzweerderig en onder de belofte dat hij Casper er niet mee zal plagen, maak ik grapjes over Caspers onhandigheid. Stralend zegt hij dat toe: “Natuurlijk niet. Weet je Omajan, ik ben nou eenmaal een doe-er en Casper een denker.” En daar heb ik nou zo hard voor gestudeerd. Storm is duidelijk autodidact.”