Vandaag was ik op school om met Storm te werken. Volgens mij was onze afspraak om kwart over twaalf, maar Storm verwachtte me om kwart voor twaalf, want hij wilde echt lang met mij lezen. Niet zo’n armetierig halfuurtje.
Van de boekenkar neemt hij een AVI-4 boekje mee, het leesniveau dat slechts suffe boekjes kent. Situaties uit het dagelijks leven, brave kindertjes, die soms even stout durven zijn, maar de correcties dankbaar aanvaarden.
Ik stel voor om hiermee te stoppen, het hangt me de keel uit. Storm slaat op boos, gromt: “Nee””. Daar neem ik geen genoegen mee en wil weten waarom niet. Een botte weigering. Dan zet ik door:”Als je me vertelt waarom je het niet wil, ben ik bereid tot overleg, anders ga ik naar buiten, lekker in de zon. Mijn voorstel is: we lezen nog twee bladzijden uit dit tuttenboek, dan haal je een AVI-5. Wanner je het na twee pagina’s nog vreselijk vindt, stoppen we. Als het lukt gaan we een ijsje eten.”(Was ik toch al van plan met dit mooie weer).Dan bekent hij:”Ik wil niks doen, als ik niet zeker weet dat ik het kan.”
Sloffend gaat hij naar de klas en legt met een plof het boekje voor me neer. Ik start en hij vervolgt. We vergeten de tijd, hij leest zonder haperen het
AVI-5 niveau én zonder noemenswaardige haperingen of fouten. Jammer genoeg krijgen we het boekje net niet uit, hij wil wel doorgaan, maar de tijd dringt. Marije verwacht ons om 14.00 uur.
Stralend, glunderend lopen we naar de klas, hij wil het niet vertellen, ik moet het doen, maar hij staat als een trotse adjudant naast me.
Dan op naar Josien, de remedial teacher, want hij wil haar toestemming. Ze is ook enthousiast en spreekt met hem af morgen de AVI-5 toets af te nemen.
“Dat is dus een makkie”, leg ik uit. Maar zo snel heb je Storm niet om. “Je weet het nog niet zeker!” Hij belooft me zijn overwinning zelf thuis te vertellen.
Ik verzeker hem dat ik blij ben ben hem als kleinzoon te hebben en nu ook nog trots.”Hoeveel trots en hoeveel blij”, wil hij weten. En knikt tevreden als mijn blijdschap groter blijkt dan mijn trots. “Ook als ik iets niet kan, blijf je dus blij!’