Door de stromende regen loop ik naar de BMS om met Storm te lezen.
Zachtjes tik ik op de deur van zijn lokaal, waar het doodstil is; juf leest voor.
Toch komt hij zonder protest naar me toe.
Naar aanleiding van een artikel in mijn vaktijdschrift, waarin stond dat doorgaan in de zomervakantie belangrijk is voor kinderen die leesproblemen hebben – de verbindingen in hun hersens voor de woordmodellen zijn nog niet stevig gevormd – besluit ik serieus met Storm te praten.
Ik leg hem het volgende voor: ” Het is fijn om te kunnen lezen, ik wil je helpen, maar heb last van je boosheid. Als je met me oefent zonder mopperen en niet telkens vraagt hoe laat het is, krijg je 10 punten. Bij honderd punten heb je recht op iets leuks. De punten blijven staan, maar ik zie geen gezeur door de vingers.”
Hij mag kiezen uit drie antwoorden: ” Je kan de pot op” “Ik ga ervoor”
“Ik zal er nog even over denken” Van deze teksten heb ik ansichtkaarten.
Hij moet er erg om lachen en kiest de laatste.
Vanmorgen heb ik een nieuw boekje gekocht en we lezen samen. Ik lees drie regels en hij de volgende. Zo blijft het tenminste een beetje spannend, want die ene regel haalt hem ondanks de inspanning niet helemaal uit het verhaal. Grote vreugde als hij een korte regel treft en manmoedig verborgen teleurstelling als het een lange blijkt te zijn.
Na een half uur wil hij nog doorgaan, want…… “als ik niet boos ben gaat het lezen veel vlugger en beter!!!”