Het is dinsdag en ik ga Storm en Sarah van school halen. Beiden zijn op hun eigen fiets.
Sarah komt gedecideerd naar buiten, overhandigt mij haar schooltas en legt me uit dat de sleutel van haar fietsje in die tas zit.
Dan komt Yuka, een Japans klasgenootje, dat vandaag jarig is, vragen of Sarah mee komt spelen. Sarah weigert in eerste instantie. “Ik ben op de fiets!” Yuka druipt teleurgesteld af. Ik overleg even met Sarah, want ik vind het wat sneu voor Yuka. Als Sarah haar fiets mag meenemen, stemt ze hooghartig in.
Strom staat al gespannen op me te wachten. Max wil met ons mee naar huis om te spelen, maar zijn vader is er nog niet. Na een paar minuten komt die op het schoolplein. Storm neemt het heft in handen en vertelt pa dat Max met ons meegaat. Vader kijkt Max kwasi boos aan en zegt:”Je weet wat mamma gisteren gezegd heeft. Geen kinderen mee om te spelen.”
“Maar ik ga met Storm mee, hij niet met mij!” Vader :”Je weet best waar het om gaat, dus ook niet met iemand mee.”
Max houdt voet bij stuk: “Ik denk dat ze dat heus WEL GOED vindt. Storm, ik ga nu mee, maar als het wel mag, kom ik naar je toe.”
” Reken er maar niet op”, lacht zijn vader.
Het is stralend weer en we gaan een ijsje halen, dat we zittend op het pleintje opeten en Storm wil weten waarom Max toch niet meemocht. Ik leg hem uit, dat hij waarschijnlijk straf heeft voor iets wat hij gisteren heeft gedaan.
Als ik vraag of Max nog broertjes en zusjes heeft, schudt Storm meewarig zijn hoofd:” Nee helemaal alleen, niets te beleven thuis.” “Lijkt jou dat saai?’ informeer ik. “Natuurlijk, met Cas kan ik in ieder geval ruzie maken, dan verveel ik me niet.”
Ik stel voor om naar de grote speeltuin te gaan. Storm weigert, ik dring aan, we moeten thuis even wegblijven, want Chaja heeft een bespreking.
Ongeduldig nu schudt hij zijn hoofd:” Ik heb mijn woord gezegd, dat is nee, en daar blijft het bij.”