De ene dinsdag haal ik Casper uit school en de daarop volgende Storm. Dat luistert nauw, vooral Storm houdt goed bij of er onregelmatigheden optreden. Na de vakantie weet hij nog precies wie er aan de beurt is.
Vervelend voor hem heeft hij vaak op dinsdag een afspraak met Wopke, die met hem werkt aan zijn dyslexie.
Dus verzinnen we iets anders. Ik bel hem en stel voor om hem vrijdag te halen en dan mag hij een nacht blijven slapen. Enhousiast stemt hij in.
Op alle mogelijke manieren probeer ik de jongens op speelse wijze aan het lezen te krijgen. Daarom beloof ik Storm een E-mail te sturen met een uitnodiging.
Dat vindt dit nuchtere kind belachelijk.
” Ik weet het nu toch al, nergens voor nodig!”