Storm blijkt ook wat problemen te hebben met het benoemen en schrijven van letters. Ik mag weer met Wopke meekijken bij de behandeling en krijg een trainingsopdrachtje. Hij moet vooral de letters van links naar rechts schrijven. Daar ziet hij de noodzaak niet zo erg van in tot ik hem uitleg dat je dan op de goede plaats eindigt om verder te schrijven. Verbolgen reageert hij:” Dat hadden ze wel even mogen zeggen!”
Op een Montessorischool leren kinderen eerst de schrijfletters voor ze de drukletters aangeboden krijgen. Ik schrijf in mijn beste schooljuffrouwen-handschrift de letter voor en Storm tekent hem na.
Als ik een k schrijft, kijkt Storm me meewarig aan: ” Zo deden ze dat misschien in de Middeleeuwen toen jij op school zat.”
Voor Casper maakt ik regelmatig oefenmateriaal en dat mail ik naar school. Ze maken daar graag gebruik van. Als ik Casper een keer van school haal, ontmoet ik de directeur in de hal. Hij groet me en zegt:”Bent u nou de oma van Casper? Leuk om kennis te maken.” Casper straalt en zegt: ” Ja, want onze directeur is heel tevreden over jou.”
Srah haalt haar schade in, ze klept aan een stuk door. En er zit een kop op, wat daar zit, zit nergens anders.
Avond aan avond speelt zich dezelfde scene af. Ze inspecteert wat er op haar bord komt en besluit dat ze het niet lust. Chaja draait haar riedel af: ” Als je niet eet, krijg je ook geen toetje.” Na een herhaling neemt Sarah een hap, kijkt haar moeder aan en zegt :” Ik eet het wel, omdat ik het lekker vind.”
Laten we dus vooral niet denken dat ze voor de sanctie gezwicht is, het blijft vrije verkiezing.