Vorig jaar heb ik 4 vrijkaarten voor het Nemo gewonnen.
Vandaag ben ik met Storm naar het Nemo geweest. Hij was echt aan de beurt om eens apart meegenomen te worden.
Het was een feest, hij heeft alles geprobeerd en na enig kalmerend gesus van mijn kant, de rust opgebracht om proefjes uit te voeren.
Vooral alle water bezorgde hem intens plezier. Watervallen maken en stroomversnellingen creëren. Binnen de kortste keren was hij drijfnat.
In de tram hadden we een boeiende discussie. Ik memoreerde dat het al weer een POOS geleden was, dat we samen uit waren.
Maar dat was hij geheel niet met me eens.” Een poos is kort, ik moet altijd een poosje wachten en het is juist LANG geleden.”
“Zoiets als een jaar, dat is het langst, daarachter komt een maand, dan een week, dan een dag, dan een uur en als laatste een kwartier, dat is het kortst”.
Ik kan niet laten mijn kennis te etaleren. “Nee hoor, een uur, een minuut, een seconde, een miliseconde”
“Ja en dan een milimilisekonde zeker!?”
Terug ik de tram heeft hij de hele weg gezwegen, stil naast me gezeten. Ik moest telkens kijken of hij in slaap gevallen was, maar nadenkend zat hij voor zich uit te staren.