Petra blijft wat langer in Tsjechie en daarom haal ik deze weken de jongens twee keer.
Die weg naar huis is altijd een beetje spannend, ze rennen, vliegen, trekken en duwen aan elkaar en ik haat voortdurend verbieden, maar het verkeer is gevaarlijk dus er zit niets anders op.
De laatste maandag lopen ze gedisciplineerd naast me, geven een hand bij het oversteken . Ze betwisten elkaar alleen de beurt om te praten.
Aan tafel spreek ik mijn bewondering uit over hun gedrag.
Chaja informeert waarom ze zo rustig waren en Storm antwoordt: “Omdat ik trots op mezelf wou wezen.!”